Podziwiając krakowskie przyciemnione ulice, mijając tajemniczych krakowskich mieszkańców, wiesz od kiedy są, tu gdzie są.

Kraków

Kopalnia oryginalności i nieustającej dekadencji. To jest tak, że każdy budynek w centrum pachnie morzem łez, dramatów i zakazanych pocałunków przerywających sączenie alkoholu. Cicha muzyka w krakowskich piwnicach zawsze zachęca do odrobiny szaleństwa. Każdy krakowianin czuje się choć w maleńkim zakamarku duszy aktorem. Bo jak to tak… idziesz Gołębią i mijasz pięćsetny raz ten dialog wypisany na murze, do jakiejś świnki, która nie może pogodzić się z ukochanym. Poselska, a tam od jakiegoś czasu każą Ci mówić szeptem kiedy mówisz o miłości. Spacerujesz Kanoniczą, a każde spojrzenie przypomina inny film, bo wszystkie kręcą tam. Śpieszysz się na tramwaj, przebiegasz pod Wawelem, na Bernardyńskiej przy hotelu i masz wrażenie, że Więckiewicz wczoraj kradł tu obraz. W sobotę wieczorem Grodzką szukasz drogi do domu, a tam uspokaja Cię dźwięk skrzypiec pod kościołem, gdzie jest najwięcej świętych, bo muszą aż stać na zewnątrz. Krążysz, krążysz… na Sławkowskiej stoją aż do Marka w kolejce po lody, które ostatnio przeniosły się też na Sienną. Sienna, zanim tam dotrzesz zawsze złapie Cię tłum turystów, machający do trębacza, który jest najwyższą z gwiazd na Rynku. Myślałby kto, że nie ma już tego klimatu z zaczarowaną dorożką, ale Floriańska trzyma w sobie skarb przeszłości, bo serwuje wciąż u Michalika najlepszą herbatę- z odrobiną krakowskości tej ze starych dobrych czasów.

Czy u Was też drewno tak pięknie pachnie miastem i miłością? A sufity czy są tak wysoko jak u nas? A czy Waszymi ulicami też wędrowali najwięksi tego świata i nadal nikt tego nie remontuje? Bo u nas Mariacki trzyma wciąż tę samą posadzkę po świętych, a ja tak bardzo szukam wyjątkowości w innych miastach i ona nie chce dać się znaleźć.

I pamiętaj, u nas nie ma starówki, jest tylko Stare Miasto.