Dobrze zamknąć pewne drzwi.

Są tacy ludzie, z którymi spędziło się całe życie i łączy nas mnóstwo wspomnień. Przychodzi dzień kiedy trzeba stanąć w prawdzie samemu ze sobą i przyznać, że nie chce się już z tymi ludźmi, że już za dużo, że już dość. 

Przerażająca wizja. Kiedy ktoś kto zna Cię teoretycznie tak dobrze. Znamy się jak łyse konie.  Tyle przeżyliśmy. Nieprawda. Znamy swoje zachowania. Wiemy co ktoś powie, ale nie wnikamy dlaczego, nie szukamy odpowiedzi, nie śledzimy myśli. Nie chcemy się poznawać, bo wiemy co i jak. Bo nie lubi wydawać kasy na mieście, więc nie kupi nic do jedzenia, myśli, że jest gruba, więc zje tylko pół, bo wyjdzie na prosiaka, dzieli się z koleżanką, musi wszystko skomentować sarkastycznie, żeby nie wyjść z wprawy, wyśmieje wszystko, będzie wzruszony jak zwykle, jak zawsze, tak jak za każdym razem, ciągle, zawsze, zawsze, zawsze...

Ile można siedzieć w jednym i tym samym. A gdyby tak wziąć oddech, poczuć na twarzy krople deszczu i mieć to w dupie. Zająć się sobą, otworzyć głowę i zacząć rozmawiać z tymi, którzy serio tego chcą. Docenić tych, którzy patrzą wyżej. 

Marzę o tym, żeby mój mąż miał piękny umysł i mówił po angielsku, chciał podróżować i chciał kształcić nasze dzieci. Jest to nie do osiągnięcia, jeśli od 21 lat spędzam czas w kółko z tymi samymi ludźmi.

Ostatnio wśród moich znajomych wywiązała się rozmowa, że zostawiajac za sobą pewne długotrwałe relacje, w momencie ich porzucenia stajesz się bez znaczenia. Tak jakby to ludzie definiowali naszą wartość. Ilość znajomych, kontaktów, rozmów odbytych. Nie ważne jak ja się czuję? Bez sensu.

Każdy z nas rodzi się sam i umiera sam. Monika Urlik w swojej piosence "Nie wie nikt" śpiewa:

Jesteś sam gdy zapada zmrok
Będziesz sam gdy Twe życie przeminie

Gdy ból skrzywi bladą twarz

To i tak zostaniemy z tym sami

Ja nie mówię, że to ma sens

Ja nie twierdzę też, że to na nic

Tylko życie tak trudne jest

Potrzeba siły, by sobie z nim radzić

To od naszej głowy, naszego myślenia zależy nasza przyszłość. To nasza decyzja jak prowadzimy swoją głowę. Szczęście, tak jak i miłość, to decyzja. Decyzja, to szczęście. Zaryzykujesz i podejmiesz ją?